Allround psychiater en directeur behandelzaken

Het verhaal van Marijke Josephus Jitta

"Ik kreeg de kans om te leren, die ik misschien op een andere plek niet had gehad."

Zeeland ontdekken

Het plan was Nieuw-Zeeland, maar door alle gevolgen van corona werd emigreren onmogelijk. ‘Ontdekken’ was het uitgangspunt en dat kon ook in Zeeland! Reizen is Marijke niet vreemd. Tijdens, maar ook na haar studie werkte ze al in Spanje, op Curaçao en op Bonaire. “Het werken op nieuwe locaties zorgt er iedere keer weer voor dat je met een frisse blik tegen je eigen vak aankijkt. We vinden het beide fijn om andere culturen te ontdekken; ondervinden hoeveel invloed de geografische ligging en -indeling uitoefent op het werken in de regio. Zo zorgt, in tegenstelling tot de Randstad met al haar files, in Zeeland de aanwezigheid van het water ervoor dat ik bijvoorbeeld niet zomaar in Zeeuws-Vlaanderen ben.”

“Wanneer ik gehoor had gegeven aan de Zeeuwse invulling van de uitspraak ‘Laat maar doen’ was ik hier nooit beland. Dan zat ik nog in Amsterdam. In plaats van ‘kom, we pakken onze spullen en we gaan het doen’, zeggen ze in de Zeeuwse context ‘Laat maar zitten, we doen het niet!’ interessant om te ontdekken hoe bepaalde regio’s een andere betekenis aan woorden en uitspraken kunnen geven. Je denkt dat je elkaar verstaat, maar ondertussen...”

Andere kansen dan in de Randstad

Het vertrek naar Zeeland was voor de mensen om Marijke heen geen verrassing. “We zijn eigenlijk altijd ‘onderweg’, zo kent men ons ook. Toen we de keuze maakten voor Zeeland ben ik op zoek gegaan naar passende vacatures en vond al snel mijn baan bij Emergis. Fijn om te merken dat zij direct aandacht hadden voor een baan voor mijn partner in de regio. Aangezien hij volledig vanuit huis werkt is dat voor hem echter niet aan de orde. Na een jaar kreeg ik de kans om directeur te worden, een kans die ik waarschijnlijk in Amsterdam niet zou hebben durven grijpen. Zeeland is minder hiërarchisch, minder politiek, waardoor ik het samen met het management aandurfde. Ik kreeg de kans om te leren, die ik misschien op een andere plek niet had gehad. Het werken in de provincie Zeeland is anders dan in Amsterdam. De zorg wordt hier anders ingeregeld. De populatie is geringer, wat er direct voor zorgt dat je al snel met heel de regio te maken hebt. Wat ik waardeer is de sociale kant van de regio; tijdens een eerste lunch-meeting met collega-psychiaters lag de tafel hier, in tegenstelling tot Amsterdam, niet vol met smartphones. Er was hier aandacht voor elkaar. Communicatie met de ‘Zeeuw’ moet vaak even op gang komen. Het gaat niet altijd vanzelf, maar als het ijs eenmaal gebroken is krijg je open en eerlijke verhalen.”

“Bij Emergis zit ik op mijn plek. Alle positieve ontwikkelingen zorgen ervoor dat het niveau van de zorg wordt opgetrokken, wat het werken ook leuker maakt. Door het besluit dat de Marinierskazerne niet naar Zeeland komt is er budget vrijgemaakt om bepaalde onderwerpen binnen de regio aan te pakken. Het tekort aan huisartsen is er één van. Emergis pakt daarin ook haar rol. Op opleidingsgebied werken we nauw samen met Erasmus MC, ADRZ en het Bravis Ziekenhuis. Hierdoor is het binnenkort ook mogelijk om binnen Emergis coschappen te lopen.

Wonen aan de boulevard van Vlissingen

Marijke woont samen met haar partner in Vlissingen. Wat begon als een ietwat hoog ingestoken grap op LinkedIn met de vraag wie hen kon helpen aan woonruimte op de boulevard van Vlissingen, heeft er uiteindelijk daadwerkelijk voor gezorgd dat ze een appartement kregen aangeboden op de 23^e verdieping van de Sardijntoren. “In tegenstelling tot een aantal andere collega’s vinden wij het fijn te wonen op de plaats waar we aan het werk zijn. Er zijn collega’s die ook buiten de regio wonen en regelmatig heen en weer reizen, verder dan Nederland/België. Er zijn zelfs collega’s uit Spanje en Litouwen. Die verblijven dan bijvoorbeeld deels in een appartement hier en deels thuis bij hun gezin of partner. Het is fijn dat het zo kan, maar dit past ons beter.”

Balans tussen werk en vrijetijd

Dat Marijke naast haar baan ook nog genoeg andere zaken om handen heeft blijkt al snel; zo is ze lid van een politieke partij, heeft ze haar sport Padel weer opgepakt en is ze regelmatig op het strand te vinden. Met enige regelmaat komen er vrienden en bekenden over. “Dat is ook het leuke van hier wonen, vrienden die langskomen blijven langer waardoor er meer ruimte ontstaat voor het goede gesprek. De bezoekjes zijn minder frequent, maar daardoor kwalitatief soms beter.

Als Randstedeling die graag ergens langer blijft, om de cultuur ook écht te leren kennen heeft Zeeland, met al haar geschiedenis, Marijke nog genoeg te bieden!